In een vroegtijdig stadium is het belangrijk om aan de zieke werknemer uit te leggen wat de gevolgen en financiële consequenties zijn vanuit de Wet WIA. In de praktijk blijkt dit vaak lastig, terwijl een uitleg in een vroeg stadium duidelijkheid kan geven. Het levert voor alle partijen voordeel op.

Vanaf 1 juli 2015 geldt voortaan bij ontslag de transitievergoeding bij een dienstverband van 2 jaar of langer. Dit geldt ook na 104 weken loondoorbetaling bij ziekte en de arbeidsovereenkomst door de werkgever is opgezegd of op verzoek van de werkgever is ontbonden of na een einde van rechtswege op initiatief van de werkgever niet aansluitend is voortgezet.

Vanaf 1 juli hebben werknemers recht op een transitievergoeding bij ontslag. Een mooie aanleiding om enkele experts te vragen naar de gevolgen voor HR. Petra van de Goorbergh (OVAL) doet een oproep aan alle HR-professionals. 'Stimuleer werknemers om de vergoeding te gebruiken voor baanzekerheid en niet voor een dakkapel.'

Veel organisaties denken ten onrechte dat ze hun zaken op het gebied van de sociale zekerheid voor elkaar hebben. In werkelijkheid hebben ze vaak te weinig kennis in huis of is die onvoldoende geborgd. Hierdoor komt er van effectieve regie op de kostenrisico's meestal niet veel terecht. Terwijl zulk corporate risk management tegenwoordig bittere noodzaak is.

Leveranciers van flexwerkers investeren weinig in hun 'product', terwijl ze nu wel de prijzen verhogen omdat ze vanaf 1 juli 2015 een transitievergoeding moeten betalen. Bedrijven staan niet te springen om meer te betalen, maar misschien willen ze wel investeren in beter functionerende flexwerkers die ook beter inzetbaar worden als het huidige werk wegvalt.

Er gebeurt veel te weinig binnen de domeinen Overheid en Onderwijs, waar werkgevers verplicht eigenrisicodrager zijn voor de WW, om mensen die in de WW belanden aan nieuw werk te helpen, zo stelt Mick Netiv, directeur van HR risk-consultant Robidus.

Wat doe je als de omzet binnen een aantal weken met bijna driekwart zakt? Het overkwam het bedrijf VDL Weweler, fabrikant van veersystemen voor trailers, trucks en bussen. In de crisis van 2008 moest het als één van de eerste bedrijven arbeidstijdverkorting aanvragen. Toch is er niemand ontslagen. Door de eenzijdige manier waarop media en politiek praten over het ontslagrecht, zou je denken dat er maar twee keuzes mogelijk zijn: wel of niet versoepelen. Er wordt te weinig naar werkbare alternatieven gekeken.