De verkiezingen van 15 maart 2017 hebben een versplinterd politiek landschap opgeleverd. Welke coalitie uit de formatie voortkomt, is lastig te voorspellen; wat die zal betekenen voor het sociale stelsel voor ziekte en arbeidsongeschiktheid al evenzeer. Toch mag dit werkgevers niet weerhouden van het maken van keuzes. Veel organisaties benaderen sociale zekerheid ten onrechte als een vraagstuk van publiek of privaat verzekeren. Het is juist de kwaliteit van de uitvoering die het verschil maakt, verzekeren zou het sluitstuk moeten zijn.

De verkiezingen van 15 maart 2017 zijn van groot belang voor het sociale stelsel voor ziekte en arbeidsongeschiktheid. Dit staat in toenemende mate onder druk: steeds meer werkgevers vertonen risicomijdend gedrag, het aantal zzp’ers is sterk gestegen. Vrijwel alle politieke partijen besteden hier aandacht aan in hun verkiezingsprogramma. Hun plannen zorgen echter vooral voor toenemende complexiteit, terwijl de effectiviteit afneemt. Zo dreigt de sociale zekerheid een nodeloos ingewikkelde, ineffectieve lappendeken te worden.

Het kabinet Rutte II zal geen plannen meer presenteren voor loondoorbetaling bij ziekte of voor zzp’ers zonder financieel vangnet bij arbeidsongeschiktheid.

De overgang naar de Nieuwe WGA dwingt iedere Nederlandse werkgever in 2016 tot een belangrijke keuze. Moet je je met ingang van 2017 publiek verzekeren voor het risico van gedeeltelijke arbeidsongeschiktheid van vast en flexibel personeel, of gaan eigenrisicodragen? HR-afdelingen kunnen zich onderscheiden door de besluitvorming over dit complexe vraagstuk goed te regisseren.