Ik houd van het HR-vak. Werkte met succes gedurende 30 jaar bij verschillende organisaties. Als HR professional en als leidinggevende. Tot deze crisis. Nu ben ik werkzoekende. Mijn werk heb ik altijd leuk gevonden. Ik mis het.
Op aanraden van anderen ben ik begonnen met social media. Ik had daar tot nu toe niets te zoeken en ook nu zie ik het nut nog niet zo. Misschien helpt mijn blog voor HRZone me bij het 'leuk-en-nuttig-gaan-vinden'.
Ik houd van vileine humor, van voetbal en van mijn gezin met drie grote kinderen en een lieve nakomer. Getrouwd ben ik al een tijd niet meer (hartelijk dank secondlove.nl). Ik schrijf zoals ik ben: kritisch, eerlijk en met zelfspot. Sommigen vertalen dit in: lastig, open en de schaamte voorbij.
Er is een nieuw initiatief voor mensen zoals ik. Het heet openvoor50plus.nl en is bedoeld voor werkgevers en dan vooral die uit het MKB. Dus ik ben de doelgroep eigenlijk helemaal niet.
Toch voelde ik me aangesproken toen ik deze week diverse aankondigingen las van dit initiatief op verschillende hr-fora.
Doorgaan met lezen
Vorig week schreef ik over gewenste intimiteiten op het werk. Dat is een leuk onderwerp, de aaibaarheid spat ervan af. Aan de andere kant van hetzelfde continuüm bevinden zich de ongewenste intimiteiten, die zijn minder lollig. Ik was in totaal zo'n vijftien jaar vertrouwenspersoon in verschillende organisaties en ongewenst gedrag komt overal voor.
Doorgaan met lezen
Hr wordt van heel wat hobby's beschuldigd. Beoordelen: 'de hobby van hr, aanpassingen in kostenregelingen: 'Hr heeft een nieuwe hobby'. Afspiegelen bij krimpoperaties: 'typisch zo'n hobby van hr'. Ik heb heel wat hobby's gehad volgens het lijnmanagement. Waar ik ze niet snel over hoorde, is wat naar mijn idee de échte hobby is van hr: gewenste intimiteiten op het werk.
Doorgaan met lezen
Het is in de mode om in cohorten van generaties te denken. Deze krijgen fraaie en minder fraaie namen. De 'generatie Y' en 'generatie Einstein' klinken leuk, minder leuk klinkt 'de verloren generatie' die ook wel 'generatie Nix' wordt genoemd.
Volgens de statistieken behoor ik tot de verloren generatie. Dat vind ik nix.
Ik ben boos. Ontzettend boos.
Een half jaar geleden stond ik op straat, na een werkzaam leven van ruim dertig jaar. Dat kan gebeuren in deze tijden van grote reorganisaties en kleine successen. Uniek is zoiets niet.
Doorgaan met lezen
