Toen mijn grootvader hoorde van mijn toenmalige liefde voor opera, gaf hij mij een stapel cassettebandjes met opnames met 'The Young' voor de naam van een befaamde operacomponist. The Young Puccini, the Young Verdi. En als je dat opzette, kreeg je geluid te horen dat nog vaag aan opera deed denken, maar dan zonder geschoolde stemmen en met een onbestemde beat eronder. Dat vond ik geen opera. En ook geen popmuziek.

HRcommunity verloot vijf exemplaren van het boek Leve het tweede leven! van Flores van Emmerik in ruil voor het schrijven van een recensie.

Dit is mijn Duitse outfit, zei Peter subiet toen hij mijn blik naar zijn rode das zag gaan. Duitsers zijn toch wat formeler dan Nederlanders en daar moet je natuurlijk rekening mee houden. Wat hij in Duitsland ging doen, wilde ik weten – ik was op bezoek om met Peter over diens carrière-switch te praten. Het vinden van franchisenemers, zei de voormalig zorgmanager. Franchisenemers voor hoogwaardige spanplafonds, om precies te zijn. 

Toen ik zelf in een verdrietige fase van mijn leven was, ontdekte ik de muziek van countryzangeres Mary Gauthier. Mary maakt muziek die heel verdrietig is en tegelijkertijd verlichting biedt. Ik reis af naar Eindhoven voor een interview met haar.

Als je bij Stam Aardappels naar links rijdt, kom je op een weg naar het water, daar vind je hem. De portier bij de Foodmarket in Amsterdam West vulde het ontbrekende stukje van mijn routebeschrijving naar Rederij Kees moeiteloos in. Toen ik aan kwam fietsen, stapvoets over het imposante terrein met markthallen vol levensmiddelenhandelaren, zag ik Jan Morren staan bellen. Zo te horen was hij een verzending aan het regelen voor zijn bedrijf. Hoe kijkt hij terug op zijn carrièrre?

De eerste keer dat ik bij Jet Key aanbelde, werd er niet open gedaan. Was ik te vroeg? Te laat? Nee. Aan de telefoon had zij kordaat en betrouwbaar geklonken en voor zo ver je dat kunt afleiden uit een stem, had ik meteen de indruk dat ik te maken had met een vrouw die zich nauwgezet aan afspraken houdt.

Over de gevolgen van het verlies van een baan wordt veel geschreven. Voor mij, als eigen ondernemer, is het al weer eventjes geleden dat ik een baan verloor. Maar ik heb wel degelijk ook zelf wel eens banen verloren. Als bonenplukker heb ik het niet gered en volgde er soort van ontslag.

Eén van de eerste kandidaten die ik ooit begeleidde bij het zoeken naar iets nieuws, wilde iets ouds. Hij vertelde over zijn werk als leidinggevende op een kliniek en hoe hij hier altijd van had genoten. De afdeling was warm en sfeervol geweest. Hij keek me zo lang aan dat ik me begon af te vragen of hij mij een vraag had gesteld en mij iets was ontgaan.

Ontslagen? Ontevreden? Dan kom je voor allerlei vragen te staan. Waarom overkomt mij dit? Hoe moet ik ook al weer solliciteren? Wie ben ik, wat wil ik? In deze serie blogs wil ik verschillende soorten van vragen die rond het thema outplacement spelen, behandelen. Natuurlijk wat je moet doen als het je gebeurt, maar ook hoe je voorbereid kunt zijn op outplacement en wat je daarna kunt doen...

Als het netwerken goed gaat, krijg je dan als beloning automatisch een baan? Nee, dat is helaas ook weer niet zo. In mijn vorige blog sprak ik de overtuiging uit dat als je na je ontslag tijd hebt genomen om het te verwerken, dat als je daarna hernieuwd weet wat je waard bent en voor wie dat relevant is, dat je daardoor, als vanzelf, boordevol ideeën zit over met wie je contact wilt zoeken. Het netwerken loopt dan soepel en stromend; het kost je tijd maar geeft je ook energie.